Rozmari Voldrop “Reprodukovanje profila i druge pesme”
Izbor, prevod i pogovor Dubravka Đurić
O KNJIZI
Knjiga “Reprodukovanje profila i druge pesme” Rozmari Voldrop, objavljena je u izdanju Otvorenog kulturnog foruma sa Cetinja. Izbor, prevod i pogovor za kknjigu Rozmari Voldrop, uradila je Dubravka Đurić. Za izdavača je potpisan Milorad Popović, urednica izdanja je Dragana Tripković, a knjigu je likovno premila Suzana Pajović.
Rozmari Voldrop (Rosmarie Waldrop) je rođena u Njemačkoj 1935, udala se za američkog pjesnika Kita Voldropa (Keith Waldrop) i od 1958. godine živi u Sjedinjenim Državama. Sredinom 60-ih počela je pisati na engleskom jeziku, te je postala jedna od najzanimljivijih i najuticajnijih američkih pesnikinja. Ona insistira na važnosti činjenice obitavanja između jezika: njemačkog njenog maternjeg jezika, američkog engleskog koji je prisvojila i francuskog sa kojeg prevodi poeziju, kao i između različitih kultura. Zato treba istaći da njeno upisivanje u pesničku tradiciju Paund-Olson nije bez kontradiktornosti: ona traga i za alternativnim izvorima eksperimantalne poezije iz Srednje Evrope (Reed 2012: 156). Drugim rečima, Voldrop se kao pesnikinja pozicionirala između američke radikalne poezije Blek Mauntin škole (Black Mountain School) i njujorške škole (New York School) i avangardne Bečke grupe (Vienna Group) nemačkog govornog područja (Duffy, 2013: 78). U knjizi Against Language?, objavljenoj 1971. pisala je o eksperimentalnoj poeziji, posebno o konkretnim pesnicima nemačkog govornog područja. Poput drugih pesnika i pesnikinja ove druge tradicije američke poezije, ona insistira na poeziji kontratradicije i na njenoj divljoj formi (wild form), koja u savremenoj pesničkoj produkciji poprima različite oblike”, zapisala je Đurić u pogovoru za knjigu.
O AUTORKI
Rozmari Voldrop je američka pjesnikinja, njemačkog porekla, prevoditeljica, urednica i osnivačica male izdavačke kuće “Burning Deck Press”. Studirala je 50-ih književnost i muzikologiju na Frajburškom univerzitetu, a doktorirala je 1966. na Univerzitetu Mičigena. “Burning Deck Press” bila je među najznačajnijim izdavačkim kućama inovativne poezije. Predavala je na Veslejn univerzitetu i na Braun univerzitetu. Prevodi francuske avangardne pesnike, poput Kloda Roje-Žarnoa, An-Mari Albijak i Edmona Žabea, za prevodilački rad dobila je značajne nagrade. Objavila je preko 20 svojih knjiga poezije, proze i eseja. Među njenim zbirkama poezije su i “Privučena apstrakcijom” (Driven to Abstraction, A New Direction book 2010), “Ljubav poput zamjenica” (Love, Like Pronouns, Omnidawn, 2003), “Slijepa tačka” (Blindsight, A New Direction book 2003), “Reprodukovanje profila” (The Reproduction of Profiles, A New Direction book 1987), “Nesklone gravitacije” (Reluctant Gravities, A New Direction book 1999), itd. Objavila je dve zbirke eseja: Against Language? (Mouton, 1971) i Dissonance (if you are interested) (The University of Alabama Press, 2005). Članica je Američke akademije umjetnosti i nauka, dobitnica je brojnih nagrada uključujući i National Endowment for the Arts, the Fund for Poetry i Willa Wallace-Reader’s Digest Writers’ Award. Pjesme su joj uključene u regionalne antologije: Petra Opačića, Stars & Stripes: američka poezija postmodernizma, Naklada Bošković, Split 2003. i Dubravke Đurić i Vladimira Kopicla, Novi pjesnički poredak: antologija novije američke poezije (Oktoih, Podgorica, 2001).
IZBOR IZ POEZIJE
Iz slika sam zaključila da je svet bio stvaran i zato zaustavljen,
jer ko zna šta će se dogoditi ako govorimo o istini
dok se penjemo stepenicama. U stvari, bojala sam se slediti
sliku do mesta gde ona seže do same realnosti, poput vladara
postavljena nasuprot njoj. Mislila sam umreću ako me moje ime
ne bi dotaklo, ili tek na njegovom kraju, ostavljajući unutrašnjost
otvorenu mnogima koji osećaju se kao slučajna kiša što iz oblaka
se sliva. Smejao si se i svima rekao da Vavilonsku sam kulu
pobrkala sa Nojem u njegovom Pijanstvu.
Nisam želela poći ulicom koja bi me vratila kući, mojom
sopstvenom ledenom rukom, niti sam želela poslušati tvoj
savet i naći drugog muškarca koji bi me držao, jer proučavanje
glavobolje neće rešiti problem osećaja. Svo to vreme pokušala
sam misliti, ali su se reka i obala spojile u prisnoj tami, a reči su preuzele
značenja učinivši da ih je danju nemoguće upotrebiti. Verovala sam
da je entropija značila saviti noge uz telo kako bi se senka mosta
iznad Sikonka mogla upisati u središte sopstvene napuštene ose.
U mojoj slici sveta proporcija slučaja pljušti sa kišom.
Ponekad je vazduh noću razređen. Rekao si mi da siromašnije
kuće uz reku još označavaju nivo poplave, ali se svet deli na činjenice
nalik zatečenim lutalicama koje je vetar iznenada razjurio.
Kada si iz knjiga starih ženomrzaca prestao vaditi citate,
jasno je bilo da ćeš ubrzo moju ulicu zaboraviti.
