U izdanju Otvorenog kulturnog foruma i Buybooka iz štampe je izašao novi roman Andreja Nikolaidisa – „Mađarska rečenica“.
Roman je napisan u jednoj rečenici koju narator misli u vozu na relaciji Budimpešta – Beč.
Centralna tema „Mađarske rečenice“ je izbjeglištvo. Na neki način ta je knjiga imaginarna povijest balkanskih i evropskih izbjeglištava XX i XXI vijeka, ispričana kroz dvije sudbine – naratorovog prijatelja Joea i velikog jevrejsko-njemačkog filozofa Waltera Benjamina, čijim je djelom i tragičnim krajem Joe opčinjen. Sudbine dva autora su po mnogo čemu slične, kao što su jedna drugoj nalik sve izbjegličke priče: onih koji danas bježe iz Sirije u Evropu, kao i onih koji su, poput Benjamina, pokušavali pobjeći iz Evrope.
„Benjamin je, nakon što mu je – zato što je bio Jevrej – oduzeto njemačko državljanstvo, izbjegao u Pariz, gdje su ga francuske vlasti – zato što je bio čovjek bez zemlje – uhapsile i poslale u logor u Burgundiji, gdje je proveo tri mjeseca, vratio se u Pariz, ali nacisti, noseći nalog za njegovo hapšenje, ulaze u grad, stoga on ponovo bježi, krije se u ruralnoj Francuskoj sve do avgusta 1940, kada je napokon dobio vizu za ulazak u Ameriku, kamo je trebao otputovati iz Portugala, put ga vodi preko fašističke Španije, kroz opasnost kojoj on isprva odolijeva, uspijeva preći francusko-špansku granicu i ući u Kataloniju, putuje vozom, stiže na malu željezničku stanicu Portbou, tu ga čeka vijest da je Frankov režim odlučio ukinuti sve tranzitne vize i vratiti ga natrag u Francusku, što znači da će ga se nacisti napokon dočepati, da je njegovom bijegu kraj, da za izbjeglicu Waltera Benjamina preostalo je samo jedno utočište, smrt, zbog čega on, kada Joeu umakne u hodniku hotela, popije fatalnu količinu tableta morfija, da bi, koliko ujutro, izbjegličkoj grupi u kojoj je putovao ipak dozvoljen put u Portugal, odakle su uspjeli otići u Ameriku, bez Waltera Benjamina i bez rukopisa nedovršenog djela koji je on nosio u prtljagu, rukopisa koji je nestao i do danas mu se ne zna sudbina, za razliku od drugog njegovog rukopisa, “Povijesno-filozofskih teza”, koje je pred polazak na putovanje za Portugal povjerio Hani Arendt, teksta što stigao je na odredište na koje je stigla i kopija Kleeova “Novog Anđela”, u ruke Theodora Adorna, kome ga je ona predala kada je, tri mjeseca nakon Benjaminovog samoubistva, u Ameriku doputovala iz Portugala, u koji je stigla preko Portboua, gdje je, iako je bio Jevrej koji je izvršio samoubistvo, Benjamin sahranjen na katoličkom groblju, a na njegov grob uklesana misao iz “Povijesno-filozofskih teza”, Ne postoji dokument civilizacije koji istovremeno nije i dokument barbarstva“, stoji između ostalog u knjizi.
Romani Andreja Nikolaidisa objavljeni su na 14 evropskih jezika, između ostalih engleski, njemački, italijanski i turski.
